Twentsche Courant | Tubantia - 26 november 2007
ENSCHEDE - Mariakerk, zaterdagavond. Concert door Kamerkoor Canteklaer o.l.v. Iassen Raykov, m.m.v. Douwe Jan van der Meulen, hobo.
Op het programma van Canteklaer stond Concerto per la beata Vergine van Vic Nees, een werk voor koor en hobo. Dit werk van de Belgische componist zal de aanleiding zijn geweest voor de samenwerking met van het kamerkoor met Douwe Jan van der Meulen. Het is een prachtig werk, waarbij de hobo een eigen 'tekst' heeft naast het koor. Soms fungeert het instrument als voorzanger, dan weer als tegenstem. Dirigent Iassen Raykov had met dit werk een pareltje geprogrammeerd, dat niet makkelijk uit te voeren is. De stemmen kennen een grote onafhankelijkheid en eigen logica, waar de hobo dan ook nog doorheen geweven is. De samenklanken lijken toevallig en de inzetten moeten precies op tijd. Het kamerkoor Canteklaer bleek het prima aan te kunnen, het werd een mooi geheel. Vooral het tweede lied, een ode aan Maria in verheven stijl, was tot en met de hobocadens prachtig.
Het programma kende verder een paar liederen uit de Canticum Canticorum van de 16e eeuwse componist Palestrina, Le Pavillon van Daan Manneke en een werk voor hobo solo van Benjamin Britten. Vreemde eend in de bijt lijkt Palestrina, maar ook zijn idioom legt de logica van de stemmen eerder in de melodie dan in de harmonie en vormt daarmee ondanks de eeuwen tijdverschil een mooie parallel met Vic Nees.
De muziek van Daan Manneke heeft eenzelfde soort logica als dat van Vic Nees, maar is in zijn soort nog complexer. Hoewel Canteklaer behoorlijk ingewikkelde muziek aankan, wankelden de zangers een paar keer hoorbaar bij de al te dissonante samenklanken van Manneke. Men herstelde goed, maar het leek me geen pretje om met een dusdanig lastig werk te openen. Tussendoor speelde Douwe Jan van der Meulen de Six metamorphoses van Britten, gebaseerd op verhalen van Ovidius. Voor een hobo was het eigenlijk te koud in de kerk, maar desondanks werden het prachtige miniaturen. Vooral de vertolking van Niobe, die na de dood van haar kinderen langzaam in een berg verandert, was prachtig. Afgezien van het werk van Manneke, dat naar mijn smaak echt te moeilijk was, was het een mooi en dankbaar programma met werken die niet alledaags zijn. De toegangsprijs, tien euro, zal de reden geweest zijn dat alleen de vaste aanhang van deze werken heeft kunnen genieten.
Ellen Kruithof