Twentsche Courant | Tubantia - 10 april 2006
HOLTEN - De Kandelaar, vrijdagavond. Johannes Passion van J.S. Bach door kamerkoor Canteklaer, Il Concerto Barocco en solisten o.l.v. Iassen Raykov. Herhaling: zondagmiddag, Jacobuskerk, Enschede.
Voor de mensen die gewend zijn aan uitvoeringen van de verschillende Passies van Bach door grote oratorium-verenigingen en meervoudig bezette orkesten, was het even wennen. Deze Johannes werd uitgevoerd door een kamerkoor en een barokorkest. Het gemiddeld volume lag daardoor een stuk lager, maar dat was zeker geen nadeel. Het gaf de uitvoerenden de gelegenheid subtiel te zingen en musiceren. De bas Arnout Lems, ook verantwoordelijk voor de Christus-partij, zong een prachtig 'Betrachte, meine Seel', waarin zowel de angst als de blijdschap uit de tekst naar voren kwamen. Hij had alle vrijheid omdat hij slechts begeleid werd door twee violen en basso continuo, en nam deze ook. Dit hoogtepunt werd direct gevolgd door het dieptepunt van de uitvoering: de tenoraria 'Erwäge, wie sein blutgefärbter Rükken', door de Australische zanger Barry Mitchell. De man leek geen idee te hebben waarover hij zong of hoe de muzikale samenhang moest zijn. De andere tenor, Henk Gunneman, had als evangelist deze notie gelukkig wel en zorgde voor continuïteit en spanning in het verhaal. Kamerkoor Canteklaer liet zich van de beste kant zien. Alle stemgroepen kenden hun partij goed, hetgeen een paar prachtige vierstemmige fuga's opleverde. Het zelfvertrouwen leek tijdens de uitvoering nog te groeien, om uiteindelijk uit te monden in het daverende slotkoor 'Ach Herr, laß dein lieb Engelein'. Dirigent Iassen Raykov zorgde voor een soepele uitvoering.
Een van koorleden, Han Wijlens, trad ook op als bassolist, hij zong met name de gedeeltes van Petrus en Pilatus. Op zich is het al een spectaculair effect wanneer iemand uit het koor alleen het woord neemt. Maar afgezien daarvan deed Wijlens dat met een overtuiging en volume waar enkele 'echte' solisten jaloers op mochten zijn.
De totaalklank van Il Concerto Barocco is vanwege het gebruik van barokinstrumenten bescheidener dan van een orkest met moderne instrumenten. Het enige minpunt aan hun uitvoering was de overheersing van de barokhobo's, die vooral in het eerste gedeelte de houten traverso's wegspeelden. In het tweede gedeelte, waarin zelfs een luider klinkende hobo da caccia voorkwam, waren de verhoudingen beter, of had er gewenning opgetreden.
De combinatie van een kamerkoor en een barokorkest leverde over het geheel een prachtige Johannes op, al had ik graag een paar van de solisten ingewisseld voor anderen.
Ellen Kruithof